GALICJA na józefińskiej mapie topograficznej 1779-1783. Tom 8. Część A – Część B

Część A. Sekcje 160-162, 180-182, 202-205, 226-229, 251-255, 283-286. Część B. Faksymilia arkuszy 160-162, 180-182, 202-205, 226-229, 251-255, 283-286. Wydał Andrzej Janeczek przy współpracy Bogusława Dybasia i Łukasza Walczego. Warszawa 2015. Polska Akademia Nauk Instytut Archeologii i Etnologii Stacja Naukowa w Wiedniu & Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie Instytut Historii & Austriackie Archiwum Państwowe w Wiedniu. Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego „Societas Vistulana”. s.XCI,283. liczne il. w tekście i na wyklejkach mapy. opr. oryg. kartonowa twarda. 31 cm. w dwóch woluminach.

Część B zawiera 28 arkuszy map (23 oryginały i 5 kopii) w skali 1:28.800.

Mapy obejmują terytorium między górzystym pasmem Roztocza i Bugiem. To najbardziej wysunięta na północ część Galicji, która niedługo po jej utworzeniu, bo już w 1809 r., przestała być Galicją, bowiem, utracona przez Austrię, została włączona do Księstwa Warszawskiego, a później Królestwa Polskiego pod zaborem rosyjskim. Leżą na tym terenie stare, wczesnośredniowieczne ośrodki grodowe Rusi kijowskiej, takie jak Czerwień, Wołyń czy Sutiejsk, które już w XIII wieku zakończyły swój żywot, a śladem po nich są jedynie grodziska, nota bene zarejestrowane na mapie. Inne, jak Horodło, Hrubieszów, Grabowiec i Szczebrzeszyn, istniejące dowodnie jeszcze w epoce państwa ruskiego, czy Tyszowce, wobec których takiej pewności nie mamy, kontynuowały swoje funkcje miejskie i terytorialne długo, część z nich do dzisiaj. Są tu również miasta młodsze, lokowane w czasach już nowożytnych, a wśród nich Zamość — „miasto idealne” zbudowane przez Jana Zamoyskiego — które wyrosło na stolicę regionu.

Pod względem fizyczno-geograficznym przedstawiony na mapach teren obejmuje części makroregionów Wyżyny Lubelskiej, Roztocza, Wyżyny Wołyńskiej oraz skrawki: na północnym wschodzie Polesia Wołyńskiego, na południowym wschodzie — KotlinyBugu. Leżą tu tereny o mocno zróżnicowanych warunkach osadniczych: od gęsto zalesionego, górzystego pasma roztoczańskiego, kolonizowanego intensywniej dopiero w XV–XVII wieku, po żyzną, pokrytą czarnoziemem strefę między Huczwą i Bugiem, dobrze zagospodarowaną już w średniowieczu.

Brak pozycji w magazynie. Zapytaj o dostępność i cenę. Tel. 502 397 162

    168.00 

    Brak w magazynie

    Kategoria:

    Opis

    GALICJA na józefińskiej mapie topograficznej 1779-1783. Tom 8. Część A – Część B. Część A. Sekcje 160-162, 180-182, 202-205, 226-229, 251-255, 283-286. Część B. Faksymilia arkuszy 160-162, 180-182, 202-205, 226-229, 251-255, 283-286. Wydał Andrzej Janeczek przy współpracy Bogusława Dybasia i Łukasza Walczego. Warszawa 2015. Polska Akademia Nauk Instytut Archeologii i Etnologii Stacja Naukowa w Wiedniu & Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie Instytut Historii & Austriackie Archiwum Państwowe w Wiedniu. Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego „Societas Vistulana”. s.XCI,283. liczne il. w tekście i na wyklejkach mapy. opr. oryg. kartonowa twarda. 31 cm. w dwóch woluminach.
    Część B zawiera 28 arkuszy map (23 oryginały i 5 kopii) w skali 1:28.800.
    Mapy obejmują terytorium między górzystym pasmem Roztocza i Bugiem. To najbardziej wysunięta na północ część Galicji, która niedługo po jej utworzeniu, bo już w 1809 r., przestała być Galicją, bowiem, utracona przez Austrię, została włączona do Księstwa Warszawskiego, a później Królestwa Polskiego pod zaborem rosyjskim. Leżą na tym terenie stare, wczesnośredniowieczne ośrodki grodowe Rusi kijowskiej, takie jak Czerwień, Wołyń czy Sutiejsk, które już w XIII wieku zakończyły swój żywot, a śladem po nich są jedynie grodziska, nota bene zarejestrowane na mapie. Inne, jak Horodło, Hrubieszów, Grabowiec i Szczebrzeszyn, istniejące dowodnie jeszcze w epoce państwa ruskiego, czy Tyszowce, wobec których takiej pewności nie mamy, kontynuowały swoje funkcje miejskie i terytorialne długo, część z nich do dzisiaj. Są tu również miasta młodsze, lokowane w czasach już nowożytnych, a wśród nich Zamość — „miasto idealne” zbudowane przez Jana Zamoyskiego — które wyrosło na stolicę regionu.
    Pod względem fizyczno-geograficznym przedstawiony na mapach teren obejmuje części makroregionów Wyżyny Lubelskiej, Roztocza, Wyżyny Wołyńskiej oraz skrawki: na północnym wschodzie Polesia Wołyńskiego, na południowym wschodzie — KotlinyBugu. Leżą tu tereny o mocno zróżnicowanych warunkach osadniczych: od gęsto zalesionego, górzystego pasma roztoczańskiego, kolonizowanego intensywniej dopiero w XV–XVII wieku, po żyzną, pokrytą czarnoziemem strefę między Huczwą i Bugiem, dobrze zagospodarowaną już w średniowieczu.

    Informacje dodatkowe

    Rok

    2015

    Obszar

    Galicja, Kresy