Pejzaże drugiego planu oraz ukryte treści w malarstwie sakralnym Małopolski

Kraków 2015. Fundacja im. Marszałka Marka Nawary. s.120. liczne wielobarwne il. opr. oryg. kartonowa. 24 cm.

Fragmenty recenzji:

„To książka będąca prawdziwą niespodzianką. Autor – uzdolniony etnolog zaprasza w niej Czytelnika na niezwykłą wyprawę po świątyniach Krakowa i Zakopanego, Olkusza i spiskiego Trybsza, czy wreszcie podkrakowskich Imbramowic. W czasie tej wyprawy-pielgrzymki poznajemy nieznane szerzej obrazy o tematyce religijnej, na które twórcy wprowadzili ukryte „na drugim planie” pejzaże ukazujące naszą dawną Polskę: Kraków, Tatry, Spisz czy olkusz. Wyprawa to prawdziwie fascynująca, pełna nieoczekiwanych odkryć i przygód. W czasie jej trwania dowiemy się m.in. kto pozował Stanisławowi Witkiewiczowi do znajdującego się w zakopiańskim kościele obrazu św. Jana Chrzciciela, czy też – w jaki sposób król Jan Sobieski przybrał na krakowskim Kleparzu postać św. Floriana. Jestem przekonany, że lektura tej książki sprawi Czytelnikowi wiele radości, a także przyniesie Mu wiele pożytku”. Prof. dr hab. Franciszek Ziejka

„Obszerna praca wiąże walory naukowe i popularyzatorskie. (…) Zgodnie z przyjętym założeniem, Autor skoncentrował się na drobnym aspekcie sztuki sakralnej: elementach pejzażowych w tłach obrazów, nie podporządkowanych konwencjom ikonograficznym.(…) Druga część tytułu pracy pozwoliła Autorowi na odchodzenie od zasadniczego wątku pejzażowego i stawianie śmiałych hipotez odnośnie rozmaitych „ukrytych treści” zawartych w poszczególnych dziełach. Ich charakterystykę rozpoczął autor od najpóźniejszych: ołtarzowych obrazów św. Jana Chrzciciela malowanych przez Władysława Łuszczkiewicza dla zwierzynieckich Norbertanek i w roku 1900 przez Stanisława Witkiewicza do zaprojektowanej przezeń kaplicy przy zakopiańskim kościele parafialnym. Oryginalne konstatacje – to powiązanie górskiego pejzażu w tle pierwszego dzieła z Tatrami i niezwykle ciekawa, wykraczająca poza temat „pejzażowy” teza, że jako św. Jan sportretowany został Maurycy Gottlieb. „Samokanonizacja Stanisława Witkiewicza” – to cenna synteza całokształtu badań obrazu. (…) Znakomita analiza obrazu z krakowskiego kościoła Pijarów przyniosła identyfikację widoku Krakowa (z kościołem Mariackim i Wieżą Ratuszową) z fragmentem znacznie wcześniejszej panoramy miasta w dziele Civitates orbium terrarum. (…) Książka Pana Mirosława Mąki w pełni zasługuje na publikację, jako cenny przyczynek do wiedzy o sztuce Krakowa, a zarazem znakomity przykład analiz dzieł sztuki jako źródeł historycznych”. Dr hab. Bogusław Krasnowolski

„Mirosław Mąka wychodzi ze słusznego założenia, że główny temat obrazu (np. postać świętego), namalowany nawet przez wybitnego malarza, powstaje według obowiązującego schematu i przyjętej reguły. Natomiast pejzaże i treści drugiego planu są indywidualnym wkładem artysty. Na potrzeby swoich analiz i interpretacji Autor dokonał właściwego wyboru obiektów, tj. obrazów i malowideł ściennych. Powstawały one na przestrzeni około 300 lat; od przełomu XVI i XVII wieku do końca XIX wieku. Należy sobie życzyć, aby Autor kontynuował dalej swoje badania, zapoczątkowane niniejszą książką. (…)

Przygotowywana publikacja jest niezwykle potrzebna. Z jej lektury nie tylko skorzystają badacze dziejów Krakowa, czy innych miejscowości małopolskich i Zamagurza Spiskiego (…), ale także nauczyciele, studenci różnych kierunków i przewodnicy turystyczni. Skierowana ona również jest do zwykłych turystów i lokalnych społeczności. Dzięki niej mogą oni pogłębić swoją wiedzę – jedni o zwiedzanych, a drudzy – o własnych kościołach i ich wystroju. Książka przyczyni się, jak należy przypuszczać, do rozbudzenia większego zainteresowania omawianymi zabytkami, ich dowartościowania, a co za tym idzie, otoczenia większą ochroną i opieką konserwatorską. Ze względu na przedstawione wyżej walory, jest ona jak najbardziej potrzebna i powinna być opublikowana”. Dr hab. Jerzy M. Roszkowski

168.00 

1 w magazynie

Kategoria:

Opis

MĄKA Mirosław, Pejzaże drugiego planu oraz ukryte treści w malarstwie sakralnym Małopolski. Kraków 2015. Fundacja im. Marszałka Marka Nawary. s.120. liczne wielobarwne il. opr. oryg. kartonowa. 24 cm.
Fragmenty recenzji:
„To książka będąca prawdziwą niespodzianką. Autor – uzdolniony etnolog zaprasza w niej Czytelnika na niezwykłą wyprawę po świątyniach Krakowa i Zakopanego, Olkusza i spiskiego Trybsza, czy wreszcie podkrakowskich Imbramowic. W czasie tej wyprawy-pielgrzymki poznajemy nieznane szerzej obrazy o tematyce religijnej, na które twórcy wprowadzili ukryte „na drugim planie” pejzaże ukazujące naszą dawną Polskę: Kraków, Tatry, Spisz czy olkusz. Wyprawa to prawdziwie fascynująca, pełna nieoczekiwanych odkryć i przygód. W czasie jej trwania dowiemy się m.in. kto pozował Stanisławowi Witkiewiczowi do znajdującego się w zakopiańskim kościele obrazu św. Jana Chrzciciela, czy też – w jaki sposób król Jan Sobieski przybrał na krakowskim Kleparzu postać św. Floriana. Jestem przekonany, że lektura tej książki sprawi Czytelnikowi wiele radości, a także przyniesie Mu wiele pożytku”. Prof. dr hab. Franciszek Ziejka
„Obszerna praca wiąże walory naukowe i popularyzatorskie. (…) Zgodnie z przyjętym założeniem, Autor skoncentrował się na drobnym aspekcie sztuki sakralnej: elementach pejzażowych w tłach obrazów, nie podporządkowanych konwencjom ikonograficznym.(…) Druga część tytułu pracy pozwoliła Autorowi na odchodzenie od zasadniczego wątku pejzażowego i stawianie śmiałych hipotez odnośnie rozmaitych „ukrytych treści” zawartych w poszczególnych dziełach. Ich charakterystykę rozpoczął autor od najpóźniejszych: ołtarzowych obrazów św. Jana Chrzciciela malowanych przez Władysława Łuszczkiewicza dla zwierzynieckich Norbertanek i w roku 1900 przez Stanisława Witkiewicza do zaprojektowanej przezeń kaplicy przy zakopiańskim kościele parafialnym. Oryginalne konstatacje – to powiązanie górskiego pejzażu w tle pierwszego dzieła z Tatrami i niezwykle ciekawa, wykraczająca poza temat „pejzażowy” teza, że jako św. Jan sportretowany został Maurycy Gottlieb. „Samokanonizacja Stanisława Witkiewicza” – to cenna synteza całokształtu badań obrazu. (…) Znakomita analiza obrazu z krakowskiego kościoła Pijarów przyniosła identyfikację widoku Krakowa (z kościołem Mariackim i Wieżą Ratuszową) z fragmentem znacznie wcześniejszej panoramy miasta w dziele Civitates orbium terrarum. (…) Książka Pana Mirosława Mąki w pełni zasługuje na publikację, jako cenny przyczynek do wiedzy o sztuce Krakowa, a zarazem znakomity przykład analiz dzieł sztuki jako źródeł historycznych”. Dr hab. Bogusław Krasnowolski
„Mirosław Mąka wychodzi ze słusznego założenia, że główny temat obrazu (np. postać świętego), namalowany nawet przez wybitnego malarza, powstaje według obowiązującego schematu i przyjętej reguły. Natomiast pejzaże i treści drugiego planu są indywidualnym wkładem artysty. Na potrzeby swoich analiz i interpretacji Autor dokonał właściwego wyboru obiektów, tj. obrazów i malowideł ściennych. Powstawały one na przestrzeni około 300 lat; od przełomu XVI i XVII wieku do końca XIX wieku. Należy sobie życzyć, aby Autor kontynuował dalej swoje badania, zapoczątkowane niniejszą książką. (…)
Przygotowywana publikacja jest niezwykle potrzebna. Z jej lektury nie tylko skorzystają badacze dziejów Krakowa, czy innych miejscowości małopolskich i Zamagurza Spiskiego (…), ale także nauczyciele, studenci różnych kierunków i przewodnicy turystyczni. Skierowana ona również jest do zwykłych turystów i lokalnych społeczności. Dzięki niej mogą oni pogłębić swoją wiedzę – jedni o zwiedzanych, a drudzy – o własnych kościołach i ich wystroju. Książka przyczyni się, jak należy przypuszczać, do rozbudzenia większego zainteresowania omawianymi zabytkami, ich dowartościowania, a co za tym idzie, otoczenia większą ochroną i opieką konserwatorską. Ze względu na przedstawione wyżej walory, jest ona jak najbardziej potrzebna i powinna być opublikowana”. Dr hab. Jerzy M. Roszkowski

Informacje dodatkowe

Rok

2015

Autor

MĄKA Mirosław

Obszar

CRACOVIANA, Karpaty, Podhale, Podtatrze, Spisz, Tatry