Władyslaw Jarocki

Kraków Zakopane 2015. Wydawcy: Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki Kraków & Miejska Galeria Sztuki im. Władysława hr. Zamoyskiego Zakopane. s.250. liczne il. opr. oryg. kartonowa. 32 cm.

Katalog wystawy:  Miejska Galeria Sztuki im. Władysława hr. Zamoyskiego, Zakopane, lipiec-sierpień 2015, Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki. Galeria ASP i Muzeum ASP, Kraków, listopad-grudzień 2015.

W 50. rocznicę śmierci Władysława Jarockiego.

Władysław Jarocki (ur. 6 czerwca 1879 r. w Podhajczykach koło Trembowli, zm. 7 lutego 1965 r. w Krakowie)  znakomity malarz , krytyk sztuki, profesor krakowskiej ASP( 1921 – 1939)  znany i ceniony za życia dziś niesłusznie zapomniany. Był uczniem Józefa Mehoffera i Leona Wyczółkowskiego. Malował głównie pejzaże, obrzędy ludowe i religijne, postaci w strojach regionalnych.

W  50 rocznicę śmierci, Miejska Galeria Sztuki w Zakopanem przypomnia artystę dużą przekrojową wystawą jego prac pochodzących z muzeów z całej Polski a także z bogatej i nieznanej kolekcji z Harendy,która była jego drugim domem. Jarocki w 1920 roku pośłubił Annę, starszą córkę Jana Kasprowicza, stąd jego częste pobyty w zakopiańskiej willi poety.

Na ekspozycji zobaczyć można  znane wątki huculskie i mniej znane podhalańskie. Pokazane zostały obrazy z wielu podróży Jarockiego po Kaukazie,Turcji,Włoszech.

– Był malarzem o ogromnej pasji, oddanym sprawie sztuki i sprawie ojczyzny – mówi kuratorka wystawy Zofia Weiss. – Jego wczesna twórczość szukająca inspiracji na pograniczach ukraińsko – rosyjskich, w okolicach Charkowa i Krymu oraz nieco dalej w Gruzji i na Kaukazie, nabrała pełni malarskiej brawury w czasie wieloletnich plenerów, głównie zimowych, na Huculszczyźnie. Od około 1909 roku zaczęły się one stopniowo przenikać się ze światem górali tatrzańskich malowanych w Poroninie i jego okolicach, a później aż do schyłku życia na Harendzie w Zakopanem. Malarstwo Władysława Jarockiego wpisane całą swą istotą w epokę Młodej Polski realizuje te postulaty, które były w opozycji do dekadenckiej i naznaczonej chorobliwością aury kończącego się XIX wieku. Jarocki staje wyraźnie po stronie afirmacji i heroizacji życia podejmując próbę rekonstrukcji naszej narodowej tożsamości na bazie autentyzmu i pierwotnej, nieunicestwionej cywilizacją oryginalności ludu.

Brak pozycji w magazynie. Zapytaj o dostępność i cenę. Tel. 502 397 162

    126.00 

    Brak w magazynie

    Kategoria:

    Opis

    WEISS Zofia Łomnicka Katarzyna, Władyslaw Jarocki. Kraków Zakopane 2015. Wydawcy: Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki Kraków & Miejska Galeria Sztuki im. Władysława hr. Zamoyskiego Zakopane. s.250. liczne il. opr. oryg. kartonowa. 32 cm.
    Katalog wystawy:  Miejska Galeria Sztuki im. Władysława hr. Zamoyskiego, Zakopane, lipiec-sierpień 2015, Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki. Galeria ASP i Muzeum ASP, Kraków, listopad-grudzień 2015.
    W 50. rocznicę śmierci Władysława Jarockiego.
    Władysław Jarocki (ur. 6 czerwca 1879 r. w Podhajczykach koło Trembowli, zm. 7 lutego 1965 r. w Krakowie)  znakomity malarz , krytyk sztuki, profesor krakowskiej ASP( 1921 – 1939)  znany i ceniony za życia dziś niesłusznie zapomniany. Był uczniem Józefa Mehoffera i Leona Wyczółkowskiego. Malował głównie pejzaże, obrzędy ludowe i religijne, postaci w strojach regionalnych.
    W  50 rocznicę śmierci, Miejska Galeria Sztuki w Zakopanem przypomnia artystę dużą przekrojową wystawą jego prac pochodzących z muzeów z całej Polski a także z bogatej i nieznanej kolekcji z Harendy,która była jego drugim domem. Jarocki w 1920 roku pośłubił Annę, starszą córkę Jana Kasprowicza, stąd jego częste pobyty w zakopiańskiej willi poety.
    Na ekspozycji zobaczyć można  znane wątki huculskie i mniej znane podhalańskie. Pokazane zostały obrazy z wielu podróży Jarockiego po Kaukazie,Turcji,Włoszech.
    – Był malarzem o ogromnej pasji, oddanym sprawie sztuki i sprawie ojczyzny – mówi kuratorka wystawy Zofia Weiss. – Jego wczesna twórczość szukająca inspiracji na pograniczach ukraińsko – rosyjskich, w okolicach Charkowa i Krymu oraz nieco dalej w Gruzji i na Kaukazie, nabrała pełni malarskiej brawury w czasie wieloletnich plenerów, głównie zimowych, na Huculszczyźnie. Od około 1909 roku zaczęły się one stopniowo przenikać się ze światem górali tatrzańskich malowanych w Poroninie i jego okolicach, a później aż do schyłku życia na Harendzie w Zakopanem. Malarstwo Władysława Jarockiego wpisane całą swą istotą w epokę Młodej Polski realizuje te postulaty, które były w opozycji do dekadenckiej i naznaczonej chorobliwością aury kończącego się XIX wieku. Jarocki staje wyraźnie po stronie afirmacji i heroizacji życia podejmując próbę rekonstrukcji naszej narodowej tożsamości na bazie autentyzmu i pierwotnej, nieunicestwionej cywilizacją oryginalności ludu.

    Informacje dodatkowe

    Rok

    2015

    Autor

    WEISS Zofia Łomnicka Katarzyna

    Obszar

    Beskidy Wschodnie, Czarnohora, HUCULSZCZYZNA, Karpaty, Kaukaz, Taternictwo, Tatry, Turystyka górska