Opis
CZOŁÓWKA Mięgusza (ściana czołowa pn. – wsch. filara Mięguszowieckiego Szczytu). Mapy w pionie. Wielobarwny plakat-topo. Opracowanie i fotografia: Grzegorz Głazek. Wydanie I. Warszawa Kielce 2014. Wydawcy: MASTER TOPO & Antykwariat Górski FILAR.
Ściany Tatr. Topo nr 7.
W zdjęcie wrysowane schematy dróg oraz nazwy obiektów fizjograficznych.
Plakat w wersji rolowanej.
Dostępna jest również wersja składana: https://antykwariat-filar.pl/product_info.php?products_id=114217
Master Topo, Czołówka Mięgusza – czyli na wprost werandy schroniska.
Jest to pierwsze w ogóle dokładne opracowanie topograficzno-zdjęciowe ściany czołowej filara Mięguszowieckiego Szczytu. Aktualność danych sięga końca roku 2013, jest nawet nowa droga ze stycznia 2014.
Podstawą fotomapy jest obraz dużej rozdzielczości, pokazujący całą ścianę i zajmujący pełny obszar plakatu formatu B2 (podwójnego w stosunku do pierwszych map w serii Ściany Tatr). Topo-plakat obejmuje łącznie 25 dróg, 7 znanych kombinacji oraz warianty, w tym kilka dużych i wiele pomniejszych. Zaznaczono linie popularnych zjazdów, w tym niedawno wyposażonych w solidne wklejane kotwy. Rozwikłano też warianty mniej znane, np. w pobliżu początku drogi Filarem (wariant oryginalny opisany w tomie 6 przewodnika WHP pod numerem 890A nie był chodzony od lata 1953 lub wcześniej, omijało go też pierwsze przejście zimowe), zakończenia Czarnego i Szarego Zacięcia aż na górnej krawędzi skał czy teren położony nieco na prawo od środka ściany (Gut, Ładne Kwiatki – ta ostatnia linia nie jest tylko kombinacją, wnosi 60-70 m wymagającego terenu do VII, Prawy Dziadek – tu okazuje się, że droga ta biegnie do samej górnej krawędzi ściany i jest jedną z najwyższych na ścianie). W części tekstowej przedstawiono ogólny opis ściany i jej historii, opis podejść oraz zejść zjazdami i pieszo, listę dróg z podaniem trudności i roku kluczowych przejść. Także z oznaczeniem urody (gwiazdkami) i wyróżnieniem ewentualnego charakteru zimowego (przez dopisanie litery z). Zaznaczono wiele nazwanych formacji w ścianie, z objaśnieniem nazw skróconych, co powinno ułatwić orientację i porozumiewanie się przy opisach.
Widok na tę popularną i w praktyce najbliższą Morskiego Oka ścianę jest taki jak wprost z werandy schroniska, co umożliwia porównywanie topo i widoku ściany w pełnym komforcie. Moment zrobienia zdjęcia daje maksimum nasłonecznienia w najbardziej skrytych partiach ściany (zrobiono je w pierwszych dniach lipca, gdy świt jest tylko o kilka minut późniejszy niż umożliwia to najdłuższy dzień w roku – przy dolnym lewym skraju obrazu widać jeszcze głęboki poranny cień, dopiero schodzący ze ściany). Plakat jest powiązany z planowanym plakatem obejmującym cale urwiska Mięguszowieckiego Szczytu od strony Morskiego Oka.
