MIĘGUSZOWIECKIE i Cubryna wprost od Morskiego Oka (od pn.-wsch.). Mapy w pionie. Wielobarwny plakat-topo (składany).

Opracowanie i fotografie: Grzegorz Głazek. Warszawa Kielce 2021. Wydawcy: MASTER TOPO & Antykwariat Górski FILAR. Wydanie II poprawione i uzupełnione.

Plakat w wersji składanej. Jest również dostępna wersja rolowana.

W drugim wydaniu doszło 6 dużych dróg (w tym 3 na północnej ścianie Mięgusza i 2 na obu skrajach Czołówki Mięgusza, pozwalające na tworzenie rekordowo długich jak na Tatry połączeń z całym Filarem Mięgusza). Drogi te oznaczono numerami z primem (np. 1’, 3’), by nie zmieniać numeracji wcześniejszych linii i ułatwić porozumiewanie się z użytkownikami pierwszego wydania.

Łącznie topo-plakat obejmuje teraz 100 dróg i dużych wariantów na Północnej Mięgusza, ścianach Turni Zwornikowej Cubryny z Kazalnicą Cubryńską i Liliową Kazalnicą oraz na Czołówce Mięgusza, Buli pod Bańdziochem, i na północnej ścianie Czarnego Mięgusza (z Bańdziocha, z wejściem na Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem wprost).

Topo obejmuje też 15 wariantów wszelkich dróg zejściowych z Mięgusza i Cubryny, z mniejszymi fotografiami masywów od południa i wschodu.

Główne zdjęcie wykonano kilka godzin po pierwszym jesiennym opadzie śniegu, co podkreśla, ale nie zasłania rzeźby najstromszego terenu.

Dodano i uporządkowano nazwy mniejszych obiektów w ścianach i na filarach i graniach. Przy czym przy dodanych nazwach zakodowano (znakami diakrytycznymi, jak w kilku innych topo w serii) konkretne publikowane źródła nazw i określeń formacji lub autorów propozycji nazw.

Warto przy tym odnotować, że w stosunku do pierwszego wydania topo nastąpiła ważna zmiana oznaczeń wierzchołków Pośredniego Mięgusza, ze zgodnej z przewodnikiem WHP tom 6 na zgodną z przewodnikiem WC, tom 10 (co objaśniono na topo nowym sporym akapitem).

Wprowadzono i zweryfikowano wysokość przeszło 100 kulminacji oraz punktów w ścianie (z danych Lidar), co pozwala precyzyjniej orientować się w terenie po wysokościach i lepiej planować ewentualne zjazdy czy wytrawersowania.

Nowe wydanie topo nosi numer 8’ w serii „ściany Tatr”, dla odróżnienia od wydania pierwszego (z nr 8, z czerwca 2014).

 

23.10 

3 w magazynie

Kategoria:

Opis

MIĘGUSZOWIECKIE i Cubryna wprost od Morskiego Oka (od pn.-wsch.). Mapy w pionie. Wielobarwny plakat-topo (składany). Opracowanie i fotografie: Grzegorz Głazek. Warszawa Kielce 2021. Wydawcy: MASTER TOPO & Antykwariat Górski FILAR. Wydanie II poprawione i uzupełnione.

Plakat w wersji składanej. Jest również dostępna wersja rolowana.

W drugim wydaniu doszło 6 dużych dróg (w tym 3 na północnej ścianie Mięgusza i 2 na obu skrajach Czołówki Mięgusza, pozwalające na tworzenie rekordowo długich jak na Tatry połączeń z całym Filarem Mięgusza). Drogi te oznaczono numerami z primem (np. 1’, 3’), by nie zmieniać numeracji wcześniejszych linii i ułatwić porozumiewanie się z użytkownikami pierwszego wydania.

Łącznie topo-plakat obejmuje teraz 100 dróg i dużych wariantów na Północnej Mięgusza, ścianach Turni Zwornikowej Cubryny z Kazalnicą Cubryńską i Liliową Kazalnicą oraz na Czołówce Mięgusza, Buli pod Bańdziochem, i na północnej ścianie Czarnego Mięgusza (z Bańdziocha, z wejściem na Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem wprost).

Topo obejmuje też 15 wariantów wszelkich dróg zejściowych z Mięgusza i Cubryny, z mniejszymi fotografiami masywów od południa i wschodu.

Główne zdjęcie wykonano kilka godzin po pierwszym jesiennym opadzie śniegu, co podkreśla, ale nie zasłania rzeźby najstromszego terenu.

Dodano i uporządkowano nazwy mniejszych obiektów w ścianach i na filarach i graniach. Przy czym przy dodanych nazwach zakodowano (znakami diakrytycznymi, jak w kilku innych topo w serii) konkretne publikowane źródła nazw i określeń formacji lub autorów propozycji nazw.

Warto przy tym odnotować, że w stosunku do pierwszego wydania topo nastąpiła ważna zmiana oznaczeń wierzchołków Pośredniego Mięgusza, ze zgodnej z przewodnikiem WHP tom 6 na zgodną z przewodnikiem WC, tom 10 (co objaśniono na topo nowym sporym akapitem).

Wprowadzono i zweryfikowano wysokość przeszło 100 kulminacji oraz punktów w ścianie (z danych Lidar), co pozwala precyzyjniej orientować się w terenie po wysokościach i lepiej planować ewentualne zjazdy czy wytrawersowania.

Nowe wydanie topo nosi numer 8’ w serii „ściany Tatr”, dla odróżnienia od wydania pierwszego (z nr 8, z czerwca 2014).

 

Informacje dodatkowe

Obszar

Taternictwo, Tatry, Turystyka górska, Wspinanie