Opis
BIEŁOMORSKO-Bałtijskij Kanał imieni Stalina. Istorija stroitielstwa. Pod riedakcijej M. Gorkogo, L. L. Awierbacha S. G. Firina. Moskwa 1934. Gosudarstwiennoje Izdatielstwo „Istorija Fabrik i Zawodow”. s.407. liczne il. w tekście i na osobnych kartach. na wyklejkach mapy. opr. pł. oryg. tłoczenia. nieliczne zabrudzenia. blok nieco poluźniony. 30 cm.
Zbiorowe dzieło 36 autorów.
Historia Kanału Białomorskiego.
Kanał Białomorsko-Bałtycki (ros. Беломорско-Балтийский канал имени Сталина), popularnie nazywany Biełmorkanał — kanał budowany w latach 1930-1933, łączący Morze Bałtyckie i Morze Białe.
Kanał miał mieć długość 227 km, z czego 37 km trzeba było wykuć w skalnym podłożu. Zaplanowano 19 śluz, 49 tam, 15 zapór. Na rozkaz Stalina wszystko należało zbudować szybko (w ciągu 20 miesięcy) i tanio — zamiast stali i żelbetu używając drewna oraz opierając się na pracy więźniów obozów koncentracyjnych Gułagu. Istnieją opinie że w rzeczywistości budowa ta posłużyła Józefowi Stalinowi też do eksterminacji więźniów, gdyż liczba ofiar podczas budowy mogła sięgać (różne źródła różnie podają) ponad 100 tysięcy. W szczytowym okresie pracowało tam ponad 107 tys. więźniów. Stalin uczestniczył w otwarciu kanału 1 maja 1933. Praca tysięcy więźniów nie przyniosła wyników planowanych — kanał okazał się zbyt płytki (3,5 m głębokości), by przerzucać nim duże okręty wojenne z Bałtyku na Morze Białe, a stąd w razie potrzeby przez Ocean Lodowaty na Pacyfik. Z tego powodu kanał był używany dla celów gospodarczych.
Locja kanału.
Kanał łączy Morze Białe z Jeziorem Onega. Jego długość wynosi 227 kilometrów, ma 19 śluz, pokonuje wzniesienie 103 m najpierw w górę, potem 95 m w dół. Przejście jachtem zajmuje koło 3 dni. Można płynąć w tempie ekspresowym też nocą, bowiem wszystkie śluzy są czynne 24 godziny na dobę, a ważniejsze znaki nawigacyjne pokazują światła. Niesamowitych widoków dostarcza otaczająca dziewicza, malownicza przyroda. Kanał bowiem biegnie środkiem tajgi. W miasteczkach położonych nad brzegami jezior są keje i możliwość zaopatrzenia się w lokalnym sklepie w najpotrzebniejsze towary. Drogę wodną stanowi sieć połączonych śluzami jezior, tylko miejscami płynie się przekopanym kanałem szerokości ok. 40 m. Na niektórych jeziorach można postawić żagle, trzeba się jednak nastawić na częste używanie silnika. Śluzy często dwukomorowe, pokonujące nieraz po paręnaście metrów różnicy, są szerokie (około 20 m). Śluzowanie nie trwa dłużej niż 10-15min. Wszystko jest idealnie oznakowane i utrzymane. Są to rosyjskie znaki żeglugi śródlądowej nieznacznie różniące się od polskich znaków śródlądowych: strona lewa jest czarna, a prawa czerwona, natomiast znaki kardynalne są biało-czarne. Na każdym jeziorze jest dokładnie oznaczony farwater. Na kanale obowiązuje zakaz fotografowania. Na jacht obowiązkowo zabiera się pilota. Jeden pilot prowadzi z Biełomorska do Pietrozawodska, gdzie następuje zmiana na drugiego pilota, który prowadzi do Petersburga. Wraz z pilotem na jacht obowiązkowo należy zabrać radiotelefon UKF z rosyjskimi częstotliwościami śródlądowymi, potrzebne mapy jezior, oraz dokładny atlas kanału. Płynąc kanałem mija się zaledwie jeden zwodzony wiadukt kolejowy w okolicy Biełomorska, a brak innych instalacji nad kanałem (nisko wiszące kable, mosty) umożliwia rejs z podniesionym masztem, dopiero na rzekach Swir i Newie napotyka się na liczne mosty, które jednak również są podnoszone. (wg Wikipedii).
