Opis
GALICJA na józefińskiej mapie topograficznej 1779-1783. Tom 13. Część A. Część B. Część C. Sekcje 323-329, 344-350, 363-369, 380-386. Wydał Zdzisław Budzyński przy współpracy Bogusława Dybasia, Zdzisława Nogi i Łukasza Walczego. Warszawa 2018. Polska Akademia Nauk Instytut Archeologii i Etnologii Stacja Naukowa w Wiedniu Uniwersytet Rzeszowski Austriackie Archiwum Państwowe. s.XCV,271,IX,84. liczne il. w tekście i na wyklejkach mapy. opr. oryg. kartonowa twarda. 31 cm.
W latach 1779–1783 wojskowi kartografowie austriaccy pod kierunkiem ppłk. Friedricha von Miega sporządzili dokładną mapę tzw. Królestwa Galicji i Lodomerii, czyli ziem polskich zagarniętych przez Austrię w wyniku I rozbioru Rzeczypospolitej. Arkuszom mapy towarzyszą opisy kartowanego terenu obejmujące charakterystykę lasów i roślinności, ukształtowania terenu, rzek i wód oraz ważniejszych budowli o znaczeniu militarnym (zamki, dwory, kościoły i klasztory).
Tom 13. zawiera 29 arkuszy mapy (w tym 1 kopię), wraz z odpowiadającymi im opisami wojskowymi kraju. Materiał ten obejmuje zachodnią część Wyżyny Podolskiej, sięgającą na północy podstawy pasma Gołogór i Woroniaków, na zachodzie skraj nizinnego Opola, a w narożu południowo-zachodnim wychodzi na skraj Przedgórza Karpackiego, zawarty między doliną Bystrzycy i Worony oraz całej zlewni potoku Tłumacz. Pod względem geograficzno-historycznym ów teren do I rozbioru pozostawał w granicach państwa polskiego, stanowiąc w większości północno-wschodnią część ziemi halickiej i wschodni skrawek ziemi lwowskiej województwa ruskiego (Rusi Czerwonej) oraz zachodni fragment województwa podolskiego. Pod rozbiorami obszar ten wchodził w skład cyrkułu brzeżańskiego, tarnopolskiego, stanisławowskiego i zaleszczyckiego, w okresie międzywojennym w większości pozostawał w województwie tarnopolskim, w części stanisławowskim, które obecnie zastąpiły dwa obwody, z siedzibami w Tarnopolu i Iwano-Frankowsku.
Konstrukcja tomu jest analogiczna jak w poprzednich tomach:
Pierwszy wolumin zawiera obszerne opisy wojskowe w języku niemieckim i we współczesnym polskim tłumaczeniu, opatrzone aparatem krytycznym oraz indeksami do tekstu źródłowego i do samej mapy.
Zawartość drugiego woluminu stanowi 29 arkuszy map w skali 1:28.800.
Trzeci wolumin zawiera tłumaczenie na język ukraiński opisów wojskowych do map.