Opis
KORNECKI Marian, Złoty Stok. Srebrna Góra. Wrocław Warszawa Kraków Gdańsk 1980. Zakład Narodowy imienia Ossolińskich Wydawnictwo. s.159. liczne il. mapy. opr. ppł. oryg. 17 cm.
Złoty Stok (niem. Reichenstein, czes. Rychleby) – miasto w woj. dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Złoty Stok, najstarszy ośrodek górniczo-hutniczy w Polsce.
Srebrna Góra (niem. Silberberg) – wieś położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Stoszowice. Miejscowość posiada zabudowę małomiasteczkową, rozciągniętą wzdłuż stromej doliny; prawa miejskie uzyskała w 1536 r. na mocy przywileju księcia ziębickiego, po przejęciu przez władze polskie w 1945 r. nie została już jednak zakwalifikowana do rzędu miast. W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie wałbrzyskim. Położona jest na wysokości od około 400 m n.p.m. do około 600 m n.p.m. (najwyższe wzniesienie – Góra warowna 686 m n.p.m.) w głębokiej, wąskiej dolinie oddzielającej Góry Sowie od Gór Bardzkich, gdzie od początku XVIII wieku wydobywano srebro. Nad Srebrną Górą i Przełęczą Srebrną wznosi się potężna Twierdza Srebrnogórska strzegąca przejście przez przełęcz do Kotliny Kłodzkiej, składająca się z sześciu fortów oraz szeregu leśnych umocnień i bastionów, jeden z najciekawszych obiektów architektury militarnej w Polsce, znacznie większa od twierdzy kłodzkiej, wybudowana przez Fryderyka II po Wojnie siedmioletniej. Jest to największa górska twierdza w Europie.
Seria wydawnicza: Śląsk w zabytkach sztuki.
